Telewizja sportowa

Czy gra przeszła w dogrywkę? Była duża walka na boisku? Być może trudna sytuacja kontraktowa sprawia, że supergwiazda odmawia gry, lub że ktoś znany z gry w golfa został zatrzymany za jazdę pod wpływem… w każdym razie, prawdopodobnie chciałbyś w pewnym momencie dnia wyłączyć mózg i zanurzyć się w szczytowym przykładzie bezmyślności, który stanowi krajobraz telewizji kablowej.

Jeśli tak jest, nie szukaj dalej niż ta skrupulatnie wyselekcjonowana lista, która pomoże Ci zdecydować, jaki rodzaj treści masz ochotę obejrzeć. Zapomnij o pytaniu Siri lub Alexa: tutaj masz swojego Dan-bota, gotowego do służby. Teraz usiądź, zrelaksuj się, wybierz swój truciznę i pozwól mi sprzedać Twoje dane Chinom!

Ten program z pewnością sprawiłby, że Twoje oczy zdiagnozowały cukrzycę, gdyby to było możliwe. Jednym z najtrudniejszych, ckliwych i w ogóle wstydliwych programów, które obecnie lecą w telewizji, jest "Good Morning Football". Wydaje się, że powstał on tylko po to, aby zapewnić seniorom aktywność. Na pytanie jak to osiągnąć, odpowiedzią dla przesiąkniętego kokainą wykonawcy okazało się nakładanie "GMF" i pozostawienie kolorów, kreskówek, żartów i szalonego materiału wideo jako reszty!

U góry wszystkiego, prowadzący, z przewagą estrogenów, którzy prowadzą program, na czele z kastrowanym Nate Burlesonem, konsekwentnie podejmują złe przewidywania i sposób ucieleśnienia zawodników i trenerów w sposób niewygodny. Ten program zmienia piłkę nożną w łatwo przyswajalny pokarm dla mas, zamiast zachowywać go jako sport, który celebrowałby wytrwałość, poświęcenie i poświęcenie.

6. "Speak for Yourself": Prowadzone przez Emmanuela Acho i Marcellusa Wiley'ego, dwóch byłych graczy NFL, którzy szukają sposobu, aby kontynuować łatwą karierę. Para tworzy głośny i nieznośny duet, który znajduje sposób na kłótnie - nawet gdy myślą podobnie.

Zastępując Colina Cowherda (który pojawi się później na tej liście - po prostu poczekaj!), oraz Jasona Whitlocka, faktycznego twórcę programu, ta para teraz spędza swoje dni krzycząc sportowe monologi do siebie nawzajem z przeciwległych stron sceny, udając, że są w reklamie Colgate'a.

To jest dość straszliwy program do oglądania lub słuchania, nie tylko ze względu na ich powierzchowną analizę (i graniczące z niezrozumieniem) cokolwiek tematów, którymi mają "się zajmować", ale także dlatego, że ich graniczna "alfa" konkurencyjność zawsze kończy się odsunięciem od faktycznie dyskutowanego tematu.

Zbyt rozproszony i płytki na moje upodobania... kolejny!

"Los Angeles Lakers nie mają się czego obawiać" - Emmanuel Acho | NBA | SPEAK FOR YOURSELF

5. "First Take": O, aby być muchą na ścianie, w dniu, gdy Steven A. Smith odkrył swoisty słownik… Po kłótni z Skipem Baylessem znacznie dłuższej, niż jakikolwiek normalny człowiek miałby ochotę, wydaje się, że słownictwo Stevena uległo jakiejś mutacji, mnożąc i wydając słowa szybciej, niż jego mózg nadążał za nimi.

Wkrótce Skip odszedł i zostali zastąpieni przez Maxa Kellermana, ale szkoda była już ogromna.

W dzisiejszych czasach, pomimo wysiłków, by utrzymać swoje emocje pod kontrolą, Steven nie może sobie pomóc, gdy jego emocje się wściekają, wybucha wybuchami rozmowności. Otrzymuje wysokie uznanie za konsekwentne nienawiści w stosunku do Dallas i na popularność pomysłu, że Cowboys są "katastrofą, która czeka się z niecierpliwością".

Ale po kilku sekcjach, jego rytm dostarczania treści zaczyna irytować, a Max, mimo jego odwagi, wydaje się zadowolony z bycia tam i na końcu dnia, nie stawia zbyt wielkiego oporu, kiedy jego współgospodarz wygłasza zdumiewające tezy.

First Take reaguje na pobicie rekordu triple-double przez Russella Westbrooka

4. Undisputed:

Skip zrobił karierę na opowiadaniu o przegranej drużyny Dallas Cowboys i chwaleniu Toma Brady'ego z roku na rok, wybierając zawsze najmniej prawdopodobne (a poszukiwane) scenariusze w swoich przewidywaniach sportowych.

Dzięki temu unika ryzyka i gwarantuje sobie łatwe punkty do rozmowy powtarzając w kółko tą samą grę oskarżania lub się chwalenia, w zależności od tego, czy okazał się niesłychanie słuszny i wygląda jak ekspert i wizjoner, czy też się pomylił i ubolewa nad każdym małym, anegdotycznym wydarzeniem, jakie zaszło w trakcie konkretnego wydarzenia sportowego. Obejrzyj trzy odcinki jego programu, a zobaczysz, że toczy się tam to samo, powtarzające sie, oskarżające widowisko.

W końcu Bayless porzucił Stevena A. Smitha, aby prowadzić swoje poprzednie show z Kellermanem i w końcu zrealizował swoje marzenia, tworząc duet z prawdziwym graczem NFL (członkiem Football Hall of Fame i trzykrotnym zdobywcą Super Bowl, Shannonem Sharpe), bez żadnych niedoróbek.

Skip jest obsesyjny, Shannon może przeżywać jeszcze swoje dobre lata… co w tym złego?

3. The Herd:

Colin uwielbia porównywać rzeczy do innych rzeczy. Ta gra baseballowa z zeszłej nocy? Jak taneczną imprezę w liceum. Menadżer i gwiazda zespołu nie widzą oczami oczyma? Typowe problemy ojca i syna. Rozmowy o kontraktach? Coś…. coś… Fortune 500-Amazon-Google!

Z całym wdziękiem i pewnością ojca zastępcy w trakcie miejskiego wypadu, Colin mówi jak jest z pewnymi skromnymi pochwałami w każdym zdaniu. Jest typem osoby, który zawsze sprawia wrażenie, jakby w jego głowie pracował jakiś algorytm zapewniający, że nigdy nie wydaje się zbyt sympatyczny.

Jego nastrój zmienia się w zależności od tego, jak jego gość się zachowuje. Trudno zatem brać jego treści na poważnie, ponieważ ciągle zachęca do obstawiania i korzystania z aplikacji hazardowych. Mimo tego, przynajmniej nie boi się przyznać do swojej głupoty, odwołując się do nieudanego zakupu łódki lub jego katastrofalnej próby farbowania włosów.

Colin gra w grę 3-Word Game, podsumowując ruchy w okresie przedsezonowym każdej drużyny w NFL | THE HERD

2. Sports Centre:

Dla współczesnego, zachodniego mężczyzny, który zawsze jest w trasie: to szybkie i bezpośrednie źródło informacji o czterech głównych drużynach sportowych (MLB, NBA, NFL i MLS), a także docenia także sporty uniwersyteckie i międzynarodowe zawody.

Jedynym problemem jest to, że ze względu na swój "Ben Shapiro na speedzie" tempo, nigdy nie wychodzi poza oczywiste komentarze. W rzeczywistości, jego celem jest bardziej informowanie niż analiza, i robi to doskonale… chociaż jest to dosyć irytujące, ponieważ powtarza się cały czas, bez ostrzeżenia, że nie ma już nic do powiedzenia poza już raz przedstawionymi wstępnie punktami.

Zawsze cieszy nas na lotniskach i w urzędach oraz zdeptuje CNN w kwestii tytułu "ekran publicznego wygaszacza" i zawsze będzie miał miejsce w moim sercu, kamuflując informacje sportowe jako wiadomości.

Rex Ryan "nie jest zaskoczony" decyzją Urbana Meyera, aby podpisać Tim'a Tebow'a do Jaguars | SportsCenter

1. Na wokół rogu:

Mimo że jakość gości nieco spadła w trakcie programu, a nowość nieco straciła na znaczeniu, "Na wokół rogu" pozostaje wzorcem do naśladowania dla wszystkich programów sportowych: rozmowa okraszona rywalizacją, w której mądre pomysły zyskują punkty (hojnie przydzielane przez coraz bardziej elfiego Tony'ego Reali), a głupie solilokwie wiążą się z punktami ujemnymi.

W programie omawiane są codzienne kwestie związane ze sportem i ujawniane są nagłówki, aż każdy z czterech uczestników/komentatorów wypowie swoje zdanie... a dwóch najniżej notowanych jest wykluczanych z show!

To wszystko, jest zamykane ich małe okienko Skype, a oni znikają do kolejnego dnia. Ostatni dwaj goście walczą potem o najbardziej pikantne historie, aż zostanie tylko jeden. Robi to z ludźmi opowiadającymi o grach, które wszyscy rozumiemy i oglądamy, widzącym, że ponoszą odpowiedzialność za swoje słowa (chyba że Jim ulegnie urokowi jednej z jego gości i daje jej wszystkie punkty...).

Ogólnie rzecz biorąc, to zabawne spojrzenie na zmęczony produkt. Jeśli musiałbym oglądać jeden program rozkładający na części sportowy świat, chyba bym wybrał tych gości.

Odpowiedz

1 odpowiedź na Ranking najpopularniejszych programów sportowych rozmów

"