Książki z plakatami muzycznymi

To jest lista popularnych teleturniejów wprowadzonych w latach 70.

• $1.98 Beauty Show - Zwariowany parodiowany konkurs piękności stworzony przez Chucka Barrisa. Niektóre uczestniczki są piękne, inne... niekoniecznie, ale to wszystko w zabawie, a najlepszą częścią jest prowadzący, Rip Taylor - prawdziwa gwiazda!
• The $10,000 Pyramid - Pierwsza odsłona teleturnieju Pyramid za 10,000$. Podobny do wersji za 20,000$, ale z pewnymi różnicami. Prowadzony przez Dicka Clarka.
• The $20,000 Pyramid - Dwie drużyny (gość-celebryta i uczestnik) rywalizowały, wybierając kategorie z planszy. Jedna osoba podawała wskazówki drugiej w ciągu 30 sekund dotyczące siedmiu słów. Gra była podzielona na trzy rundy. Drużyna z największą liczbą punktów przechodziła do finałowej rundy, gdzie można było wygrać 10,000$. Gość-celebryta stał naprzeciwko piramidy i w ciągu jednej minuty udzielał wskazówek dotyczących sześciu tematów. Następnie role się odwracały, a uczestnicy zamieniali się gośćmi-celebrytami. Jeśli ten sam uczestnik wygrał ponownie, niezależnie od tego, czy zdobył już 10,000$, miał szansę na wygraną 20,000$. Jeśli zwyciężał inny uczestnik (co kazałoby odcinkowi nieco zwolnić), miał szansę na wygraną 10,000$.
• The Big Showdown - Emisja odbywała się między 12/94 a 7/95, prowadzącym był Jim Peck. Zadawane były ogólnowątkowe pytania, a zwycięzca miał szansę na rzut kostką i wygraną 5,000$ poprzez uzyskanie wyniku "Show" i "Down". Pamiętam ten teleturniej, ponieważ miałem wielką słabość do Jima Pecka (prowadzącego), szkoda, że nie znalazł on programu, który przetrwałby dłużej. Również jednym ważnym faktem jest to, że 1975 rok był rokiem, w którym najwięcej teleturniejów miało swoje debiuty lub były emitowane w telewizji sieciowej.
• Break the Bank - Wspaniały teleturniej z udziałem celebrytów w stylu Hollywood Squares, ale z planszą z 20 polami. Uczestnicy wybierali jedno pole i musieli stwierdzić, która z dwóch celebrytów podała poprawną odpowiedź na pytanie, aby zdobyć prawo do odwrócenia jednego pola. Wygrana polegała na ułożeniu trzech takich samych wartości dolarów, ale rozbicie banku (co, jak sądzę, podnosiło wygraną o 1,000$, jeśli nie było wygrane) polegało na ułożeniu trzech z pięciu torebek z pieniędzmi. Tego typu zabawa zasługuje na powrót. Tom Kennedy prowadził wersję dzienną na kanale ABC przez 3 miesiące w 1976 roku, a Jack Barry (współproducent wspólnie z Danem Enrightem) prowadził wersję syndykowaną od września 1976 roku do września 1977 roku.
• Card Sharks - Emitowany przez 3 lata w telewizji NBC, prowadzącym był Jim Perry. Debiut odbył się 6 września 1978 roku, a zakończenie 9 września 1981 roku. Każdy prowadzący miał dwóch uczestników, którzy obstawiali na wyższą lub niższą sumę pieniędzy. Podobieństwo do "The Price is Right" polegało na tym, że uczestnicy grali z wykorzystaniem kart.
• Celebrity Sweepstakes - Premiera odbyła się w 1974 roku na NBC i trwał przez około rok. Jim McKrell prowadził ten teleturniej, w którym dwóch uczestników rywalizowało o zgadywanie najlepszych odpowiedzi na pytania zadawane przez sześciu celebrytów. Publiczność w studiu określała szanse na to, czy określony celebryta odgadnie poprawną odpowiedź. Rozgrywane były trzy rundy, z ostatnią rundą zatytułowaną "Wszystko albo nic", w której dwóch uczestników ryzykowało wszystko lub nic zebrane dotychczas wygrane, bazując na prawdopodobieństwie odpowiedzi celebrytów wyznaczonego przez publiczność.
• Classic Concentration Game Show
• Concentration - Teleturniej, w którym plansza składała się z około 8 pól na szerokość i 8 na wysokość. Każdy uczestnik na zmianę wybierał dwie liczby i próbował dopasować to, co było ukryte pod nimi. Gdy dopasowywał liczby, ukazywała się część ukrytego puzzle, które należało rozwiązać, aby wygrać grę.
• The Dating Game - Program, w którym dziewczyna lub chłopak zadaje pytania i wychodzi na randkę.
• Dealer's Choice - Z hotelu Tropicana w Las Vegas pochodził ten teleturniej, w którym trzech graczy zaczynało z 100 żetonami i obstawiało różne gry hazardowe.
Jednymi z najpopularniejszych gier były blackjack, Any Pair Loses oraz koło, na którym każda z czterech kolorów kart miała przypisane szanse; gracze wybierali kolor i mogli wygrać żetony zgodnie z szansami, jeśli koło się zatrzymywało na odpowiednim kolorze. Nagrody były ustalane na podstawie liczby żetonów, jakie gracz posiadał na koniec odcinka, a gracz z największą ilością żetonów mógł zarobić pieniądze rzucając kostką; na jednej kostce była pik, która kosztowała gracza jego/nie jej zgromadzonych dotychczasowych wygranych bonusowych, jeśli się pojawiła. Ten program zadebiutował w 1974 roku z Bobem Hastingsem jako prowadzącym (porucznik Carpenter z "Navy McHale'a"), ale szybko został wymieniony na Jacka Clarka. Jane Nelson była asystentką.
• Diamond HeadKręcony na Hawajach. Nie jestem pewien, kto był prowadzącym, ale prowadzącą była Jane Nelson. Uczestnicy losowali jedną z jej toreb i czasami w niej znajdował się klucz do nowego samochodu lub pieniądze. Na koniec programu trafiali do kabiny zrobionej ze szkła, włączali dmuchawkę, rzucała się tam gotówka, a oni musieli złapać pieniądze, kiedy były w powietrzu i umieścić je w swojej torebce. Chyba zaczęło się to w 1975 roku.
• Family FeudRozpoczął się w 1976 roku w porze dziennym na ABC i dodał do tego programu również wieczorową wersję od roku '77. Richard Dawson był prowadzącym, Gene Wood ogłaszał. Dwie rodziny po 5 osób rywalizowały, odpowiadając na pytania w oparciu o wyniki sondażu przeprowadzonego na 100 osób. Zwycięzcy grali w "szybkie pieniądze" o 5 000 dolarów (podczas nocnej emisji o 10 000 dolarów).
• GambitGambit był unikalnym programem, w którym dwuosobowe drużyny, małżeństwo, odpowiadały na pytania, starając się osiągnąć wynik jak najbliżej liczby 21, ale nie przekraczając jej. Podczas głównej gry, wygrana w przypadku osiągnięcia 21 punktów zapewniała pulę pieniędzy, która zazwyczaj wynosiła 500 dolarów. Pierwsza drużyna, która wygrała dwie rundy, miała szansę zagrać na "Dużej Tablicy" o różne nagrody i ewentualnie więcej gotówki. Jednak, jeśli drużyna przekroczyła 21 punktów w trakcie rundy, traciła nagrody zgromadzone podczas tej rundy. Gambit miał swoją premierę we wrześniu 1972 roku na kanale CBS, w tym samym czasie co "Price is Right". Trwał do 1976 roku. Gambit powrócił na antenę w 1980 roku na NBC i trwał do połowy 1982 roku, pod tytułem "Las Vegas Gambit". W obu wersjach prowadził Wink Martindale.
• The Gong ShowProwadzący: Gary Owens (1976-77), Chuck Barris (1977-80). Amatorzy wchodzili na scenę i prezentowali swoje talenty, często bardzo złe.
• High RollersZanim Alex Trebek prowadził "Jeopardy", prowadził ten program razem z Rutą Lee. Tu mówimy o wczesnych latach 70. High Rollers emitowany był na NBC. W programie udział brali Alex, Ruta, dwóch uczestników, duży stół z ogromnymi kostkami i duże, podświetlone liczbami, w różnych kolorach na lewej stronie dekoracji. Jeśli udzieliłeś poprawnej odpowiedzi, rzucałeś kostkami i próbowałeś "zrzucić" liczby, które wyrzuciłeś. Na przykład, jeśli wyrzuciłeś 8, mogłeś usunąć 8, lub 6 i 2, lub 7 i 1, itd. Gra trwała, dopóki nie zdołałeś skutecznie zdjąć ostatniej liczby z planszy (wygrywałeś!), lub dopóki nie mogłeś tego zrobić (przegrywałeś!). W rundzie bonusowej, grałeś na "Duże Liczby" i próbowałeś zdobyć gotówkę. Wyrzuciłeś 10? Usuń 9 i 1. Wyrzuciłeś 11? Usuń 8 i 3. Wyrzuciłeś 7? Usuń 7. Kontynuuj, dopóki nie wyczyścisz planszy lub nie będziesz mógł zdjąć więcej."
Dostajesz 100 dolarów za każdy trafiony numer; 10 000 dolarów za wszystkie. Co zrobiła Ruta Lee? Użyła swojego dużego haka, żeby przyciągnąć gigantyczne kości z powrotem do uczestników.
• Hollywood Squares
• Jackpot! Prowadzone przez Geoffa Edwardsa, to było bardzo zabawne show na NBC, w którym brało udział 16 zawodników siedzących na trybunach po lewej stronie sceny, a jedna osoba stojąca przy małym, okrągłym podium po prawej. "Ekspert", przy podium, wywoływał zawodnika na trybunach po numerze i próbował odpowiedzieć na zagadkę, którą trzymał ten zawodnik w portfelu. (Zagadki były trochę głupie, ale zabawne; na przykład: "Mogę trzymać twoje pieniądze lub koniec rzeki." Odpowiedzią byłoby "bank".) Zagadki miały różne wartości pieniężne... 50 dolarów, 35 dolarów, 80 dolarów itd. Jeśli zgadywałeś poprawnie, to zarabiałeś coraz więcej pieniędzy. Kiedy znalazłeś gracza ze zgadką jackpotową, otwierał swojego małego portfela, wskakiwał do góry i krzyczał "JACKPOT!" A jeśli odpowiedziałeś poprawnie na to pytanie, wygrałeś wszystkie pieniądze zgromadzone w jackpocie. Mogło to być 200 dolarów, a nawet 850 dolarów. Aby to bardziej interesujące, przed rozpoczęciem każdej gry pojawiał się losowy numer docelowy na dużych cyfrach, a także losowy numer Super Jackpota. Jeśli odpowiadałeś na zagadki, których wartość suma równała się numerowi docelowemu, i wiedziałeś, kto trzymał zagadkę jackpotową, mogłeś odpowiedzieć na nią, aby zdobyć Super Jackpota, który, jak sądzę, mógł wynieść maksymalnie 50 000 dolarów. Przykład: Numer docelowy to 125. Odpowiadasz na zagadkę warta 55 dolarów, jedną warta 45 dolarów i jedną warta 25 dolarów... suma wynosi 125. Teraz możesz odpowiedzieć na pytanie Jackpotu, jeśli już znalazłeś, kto ją trzymał. Jeśli w jakimkolwiek momencie nie wiedziałeś, co odpowiedzieć, to zamieniałeś się miejscami z osobą, która zadawała pytanie i trafiałeś na trybuny, z nowym "ekspertem" przy podium. Gra była zabawna i szybka; na trybunach zasiadali głównie studenci, a raz na jakiś czas starsi ludzie; Geoff Edwards w swoich dresach był idealnym gospodarzem tego show. Było to w okolicach 1974 roku. Niestety, trwało tylko około 2 lat, ponieważ (A) kilka stacji NBC zdecydowało się nadawać lokalne wiadomości o południu zamiast show, i (B) NBC musiało się pobawić formułą. Na sam koniec, porzucili zabawne zagadki pełne kawałów na rzecz faktograficznych pytań. Zzzzzzzzzzz... Oglądalność spadła, oraz też Jackpot! Ale uwielbiałem to, kiedy było nadawane. Kiedy wracałem ze szkoły na obiad to oglądałem. (Temat z "Jackpot" został później wykorzystany jako motyw sportowy dla jakiegoś show na ESPN.)
• Jeopardy! Prowadzący: Art Fleming Ogłoszenia: Don Pardo Lata emisji: 1978-1979; NBC? Grała się podobnie jak dzisiejsze Jeopardy, z wyjątkiem: * Wartości monety były 25-125 dolarów i 50-250 dolarów * Gracze mogli zgłaszać się do odpowiedzi od razu po ujawnieniu pytania * Byłeś wyeliminowany, jeśli byłeś na 3. miejscu po każdej rundzie * Ostatnia runda była naprawdę inna:
• The Joker's Wild Prawdziwy klasyk, który był nadawany od 1972 do 1975, potem od 78 do 86 i 90. Gracze obracają bębnem z automatami, które pokazują kategorie i żółtodzioby (które zwiększają wartość pieniędzy), a w rundzie bonusowej, diabeł, który doprowadza do bankructwa. Jack Barry prowadził.
• Let's Make a Deal Monty Hall prowadził tę bardzo popularną teleturniej od 1963 do 1991 r. Wszyscy członkowie publiczności studia ubierali się, a następnie Monty dawał im forsy i pytał, czy chcieliby je wymienić i tak dalej.
• Make Me Laugh Komicy na zmianę próbują rozśmieszyć uczestnikówJeżeli wytrzymają przez określoną ilość czasu, wygrywają.
• Match GameMatch Game był prowadzony przez zmarłego Gene'a Rayburna, to był jeden z najzabawniejszych teleturniejów w telewizji.
• Match Game P.M.To wersja dzienna, ale uczestnicy walczą o 10 000 dolarów. Kiedy w 1978 roku pojawiło się koło gwiazd, kwota podwoiła się do 20 000 dolarów. Program był emitowany od 1975 do 1981 roku. Można go teraz obejrzeć w Game Show Network.
• Name that TuneTu Kathy Lee Gifford zaczęła swoją karierę. "Potrafię wymienić ten utwór w ___ nutach."
• The New Treasure HuntKlasyczna aktualizacja lat 50. Trzech uczestników z publiczności studia otrzymywało pudełka z prezentami. Dwa były puste, a jedno zawierało niespodziankę. Uczestnik z niespodzianką kontynuował grę, wybierając spośród 30 pudełek, w których znajdowały się przedmioty bezwartościowe lub kosztowne. Mogli również wybrać zamienną gotówkę. Główne produkty Chucka Barrisa emitowane w syndykacie. Program był emitowany od '73 do '82 roku, prowadzony przez Geoffa Edwardsa i ogłaszany przez Johnny'ego Jacobsa.
• The Newlywed GameNiezwykle zabawny program emitowany w latach 70. Uczestniczyli w nim nowożeńcy, którzy musieli dopasować odpowiedzi swojego małżonka do różnych pytań... wiele razy pytania dotyczyły toalety!
• Now You See ItJack Narz prowadził ten teleturniej, w którym odpowiedź na każde pytanie jest przed oczami widzów!
• Password/Password PlusPassword to teleturniej kojarzenia słów, w którym są dwie gwiazdy i dwóch uczestników, którzy na zmianę podają sobie jednowyrazowe wskazówki, aby odgadnąć hasło. W zmienionej wersji programu na NBC o nazwie password plus musisz odgadnąć 5 haseł, które składają się na rozwiązanie zagadki hasła. Obie wersje prowadził zmarły Allen Ludden (1917-1981), który był mężem królowej teleturniejów - Betty White!
• The Price Is RightThe Price Is Right powrócił w 1972 roku, siedem lat po anulowaniu pierwszej wersji z udziałem Billa Cullena. To właśnie tę wersję oglądamy przez ostatnie 28 lat z Bobem Barkerem.
• Rhyme and ReasonTen program, który był emitowany od lipca 1975 do lipca 1976 roku, prowadził Bob Eubanks. Format był podobny do Match Game, i jak Match Game, był bardzo zabawny. Pokazywane było zdanie dla sześciu celebrytów i dwóch uczestników. Uczestnicy mieli napisać słowo rymujące się z ostatnim słowem w zdaniu. Uczestnik musiał wybrać celebrytę, który, jego zdaniem, najbardziej do niego pasuje. Celebryci werbalnie przekazywali swoje odpowiedzi. Jeśli celebryta i uczestnik się zgadzali, uczestnik zdobywał dwa punkty. Jeśli ten wybrany celebryta zgadzał się z drugim uczestnikiem, drugi uczestnik zdobywał dwa punkty. Jeśli obaj uczestnicy wybrali to samo słowo, uczestnik, który wybrał celebrytę, który zgadzał się z nim, otrzymywał jeden punkt. Trzy punkty oznaczały wygraną, a dwie wygrane - wygraną w całym meczu. Uczestnik, który wygrał mecz, przechodził do rundy bonusowej i musiał napisać trzy słowa, które rymują się z ostatnim słowem w zdaniu. Uczestnik wybierał jednego celebrytę, który brał udział w rundzie bonusowej. Jeśli celebryta był w stanie rymować i dopasować wszystkie trzy słowa w określonym czasie, uczestnik otrzymywał 5000 dolarów. Jeśli celebryta dopasował dwa z trzech słów, uczestnik otrzymywał 2000 dolarów, a jeśli celebryta dopasował jedno słowo, uczestnik otrzymywał 1000 dolarów. W programie tym brali udział różni celebryci, ale niektórzy najczęściej występujący celebryccy poeci to Nipsey Russell (na każdym odcinku), Mitzi McCall i jej mąż Charlie Brill, Meredith MacRae, Jaye P. Morgan, Conny VanDyke, Shari Lewis, Ross Elliott, Adrienne Barbeau i Jamie Farr.
• Second ChanceTo był prekursor programu Press Your Luck, który emitowany był przez około 4 miesiące w 1977 roku.To obejmowało ten sam rodzaj tablicy, tylko żebyła rysunkowa diabłów (3, na nieobracającej się tablicy), a nie whammies, zabierały twoje pieniądze. Gospodarzem był Jim Peck.
• Split SecondShow prowadził Tom Kennedy i występowało w nim trzech uczestników. Uczestnicy byli pytani o pytania, na które były trzy możliwe poprawne odpowiedzi, z których niektóre były bardziej "poprawne" niż inne. Osoba, która udzieliła "najbardziej poprawnej" odpowiedzi, otrzymała trzy punkty, druga osoba dwa punkty, a trzecia jeden punkt. W ostatniej rundzie gry, każdy gracz musiał odpowiedzieć na określoną liczbę pytań w zależności od swojego wyniku. Najwyższy zdobywca musiał odpowiedzieć na trzy poprawne odpowiedzi, drugi najwyższy na cztery poprawne odpowiedzi, a najniższy na pięć poprawnych odpowiedzi. Ponownie pytano ich o pytania z trzema możliwymi odpowiedziami, ale jeśli mogli, mogli odpowiedzieć na trzy pytania. Uczestnik, który pierwszy odpowiedział na wszystkie przypisane mu pytania, był zwycięzcą, a następnie musiał wybrać jedno z pięciu samochodów na scenie. Uczestnik wsiadał za kierownicę i próbował uruchomić wybrany samochód. Jeśli samochód odpalił, uczestnik go wygrywał. Jeśli nie, uczestnik powracał następnego dnia. Jeśli ten uczestnik znów wygrał grę, jeden samochód był eliminowany i musiał wybrać jeden z czterech samochodów. Jeśli nie wybrano odpowiedniego samochodu, uczestnik wracał na kolejną grę i musiał wybierać spośród trzech samochodów, jeśli wygrał grę, i tak dalej. Jeśli po pięciu próbach zwycięzca nie wybrał odpowiedniego samochodu, mógł wybrać dowolny z pięciu samochodów na scenie. Zazwyczaj pięć samochodów było tej samej marki, ale różne modele. Pierwotnie program prezentował Chevys i Pontiacy (najpopularniejszymi samochodami były Corvettes i Firebirds), ale później dodano Buicky. Marka samochodu była zmieniana co tydzień. W stosunkowo krótkiej historii tego programu było około 5 lub 6 zwycięzców pięciu gier, którzy ostatecznie mogli wybrać dowolny samochód, jaki chcieli.
• Split SecondTo jest miejsce, gdzie uczestnicy dostali się do ostatniej rundy i mieli wybór spośród 5 samochodów, który z nich odpalił, gdy zakręcili kluczem. Gospodarzem był Tom Kennedy!
• Tattletales Gospodarzem był Bert Convy, Tattletales prezentowało 3 pary celebrytów i ich małżonków, którzy wygrywali pieniądze, odpowiadając na pewne pytania, które celebryta myślał, że jego małżonek odpowie. Najlepszy zwycięzca otrzymywał 1000 dolarów dodatkowo do posiadanych pieniędzy na koniec gry, sumę dzielono, jeśli 2 pary zakończyły zremisowane, i dzielono trzykrotnie, jeśli wszystkie 3 zakończyły wremisowane. Emitowany od 18 lutego 1974 roku do 31 marca 1978 roku, a następnie ponownie w wczesnych latach 80-tych.
• Tic-Tac-DoughZadebiutował w lipcu 1978 roku w CBS, a we wrześniu został nadawany na całym świecie. Na tablicy było 9 ekranów z 2 uczestnikami (kółko i krzyżyk), gra główna zaczynała się od 9 kategorii, zwycięzca przechodził do rundy bonusowej, na której pokazywane były liczby od 1 do 9, można było wybrać X lub O, aby zdobyć 3 X albo 3 O bez spotkania Smoka. (Zauważyłem, że w '79 roku zmieniono to na TIC, TAC i kwoty gotówkowe.)
• Treasure HuntTen program początkowo był emitowany od 10 września 1973 roku do września 1977 roku, a prowadził go Geoff Edwards. Jeśli jesteś jedną z trzech szczęśliwych kobiet posiadających numer w pudełku z prezentem, masz szansę wybrać jedno z trzech niespodziewanych pudełek. Jedno z pudełek zawierało niespodziankę. Osoba, której trafiła niespodzianka, mogła udać się na poszukiwanie skarbów.
• Wheel Of FortuneTen teleturniej, stworzony przez Merva Griffina, jest teraz najczęściej oglądanym teleturniejem telewizyjnym (jeśli nie ma programu "Milionerzy")".

  W tych dniach, prowadzącym był Chuck Wollery, a nie Pat Sajak. A gospodynią była Susan Stafford, a nie Vanna White. Ci dwaj nie pojawili się dopiero przez kilka lat. Whew! To była super zabawna audycja, w której jeden uczestnik musiał poprawiać fałszywe fakty, zwane "wpadkami", na 28-polowym planszy (5 rzędów po 5 pól i jeden rząd po 3 pola), po tym jak drugi uczestnik ustawiał 6 skrzyń-kar za 5-sekundowym czasem karnym, który odejmował od 60 sekund, jakie pierwszy uczestnik miał na poprawienie wpadek. Zwycięzca tego formatu "najlepszy-z-trzech-gier" przechodził do rundy bonusowej, aby "pokonać złoczyńców", którzy byli kartonowymi wycinkami gangstera, kata, wampira itp., którzy opuszczali ręce, gdy uczestnik poprawiał wpadkę, umożliwiając przejście do następnego złoczyńcy. Jeśli wszystkich 10 udało się pokonać w przewidzianym czasie, uczestnik wygrywał 25 000 dolarów. Ta zabawna audycja była emitowana od kwietnia '79 do maja '80 na CBS i od listopada '79 zaczęto w niej używać celebrytów. Prowadzona przez Tom Kennedy'ego, audycja była także debiutem jako gospodarza teleturnieju dla Roda Roddy'ego. Tytuł programu: "Nie mówisz" Prowadził Tom Kennedy. Czy chciałbyś dodać coś, czego nie uwzględniliśmy?