Gra w randki

Amerykański telewizyjny teleturniej

Ten artykuł dotyczy show telewizyjnego. Zobacz również gatunek gry wideo - Symulator randkowy.

Amerykański serial telewizyjny lub program

Dating GameZnany również jakoThe New Dating GameThe All-New Dating GameThe Celebrity Dating GameGatunekTeleturniej randkowyTwórcaChuck BarrisReżyseria

• John Dorsey
• Linda Howard
• Clay Jacobsen
• Paul Casey
• Ken Fuchs

Prezentowany przez

• Jim Lange
• Elaine Joyce
• Jeff MacGregor
• Brad Sherwood
• Chuck Woolery
• Zooey Deschanel
• Michael Bolton

Opowiedziane przez

• Johnny Jacobs
• Bob Hilton
• Charlie O'Donnell
• Virginia Watson
• John Cramer
• JJ Surma

Kraj pochodzeniaStany ZjednoczoneJęzyk oryginalnyangielskiLiczba sezonów

• 1 (1973–1974)
• 2 (1978–1980)
• 3 (1986–1989)
• 3 (1996–1999)
• 1 (2021)

Liczba odcinków

• 8 (ABC; 2021)

ProdukcjaProducent wykonawczy

• Chuck Barris (1965–1974; 1978–1980; 1986–1987)
• Jeff Wald (1987–1988)
• Scott Sternberg (1988–1989)
• Michael Canter (1996–1999)
• Charles Wachter (2021)
• Michael Bolton (2021)
• Christina Kline (2021)
• Wendi Wan (2021)

Czas trwania

• 30 minut z reklamami (1965–1999)
• 42 minuty (2021)

Produkcyjne firmy

• Chuck Barris Productions (1965–1974; 1978–1980; 1986–1987)
• Barris Productions (1986–1989)
• Barris Industries (1986–1989)
• Columbia TriStar Television (1996–1999)
• Hard North Media (2021)
• Passion Films (2021)
• Sony Pictures Television (2021)

PremieraOryginalna sieć

• ABC (1965–1973, 2021)
• Dystrybuowane (1973–1974; 1978–1980; 1986–1989; 1996–1999)

Oryginalna emisja20 grudnia 1965 (1965-12-20) – 16 sierpnia 2021 (2021-08-16)The Dating Game to amerykański telewizyjny quiz, który po raz pierwszy został wyemitowany 20 grudnia 1965 roku i był pierwszym z wielu programów stworzonych i spakowanych przez Chucka Barrisa od lat 60. do lat 80.

ABC zakończyła emisję programu 6 lipca 1973 roku, ale kontynuował on w syndicationę przez kolejny rok (1973–1974) jako Nowe Randkowanie. Program był jeszcze trzykrotnie wznawiany w syndication po tym czasie - pierwszy raz od 1978 do 1980 jako Wszystko Nowe Randkowanie, drugi raz od 1986 do 1989, a trzeci raz od 1996 do 1999.

Jim Lange prowadził program The Dating Game przez cały okres działalności na antenie ABC oraz podczas edycji emitowanych w latach 1973 i 1978. W 1986 roku pierwszy sezon wznowienia prowadziła Elaine Joyce, a dwa kolejne sezony - Jeff MacGregor. Po zmianie formatu w 1996 roku prowadzenie przejął Brad Sherwood. Chuck Woolery zastąpił go na ostatnie dwa sezony, gdy przywrócono pierwotny format w 1997 roku, po jego odejściu z programu The Home and Family Show.

Począwszy od 1966 roku, The Dating Game często był emitowany wraz z programem The Newlywed Game. Zjawisko to szczególnie nasiliło się podczas jednoczesnej emisji obu programów w ramach syndykacji. W 1996 roku wznowienia programów The Dating Game i The Newlywed Game były sprzedawane razem jako pakiet o nazwie "The Dating-Newlywed Hour".

Początkowo program emitowany był w czarno-białej wersji, jednak gdy od października 1966 roku wystartowała emisja wieczorna, obie wersje zaczęły być emitowane w kolorze. Stało się to pierwszym, regularnie nadawanym w kolorze, programem ABC na świeczniku.

W lutym 2021 roku doniesiono, że ABC i obecny dystrybutor Sony Pictures Television wznowią program pod nazwą The Celebrity Dating Game, a jego prowadzącymi zostaną aktorka Zooey Deschanel i piosenkarz Michael Bolton. Premiera odbyła się 14 czerwca 2021 roku.[1][2] Program emitowany był przez osiem odcinków do 16 sierpnia 2021 roku, a w kwietniu 2022 roku został anulowany.[3]

Format

Zazwyczaj, panna młoda zadawała pytania trzem kawalerom, którzy byli przed nią ukryci. Po zakończeniu okresu zadawania pytań, wybierała jednego z nich, który mógł jej towarzyszyć na randce, przy wszystkich kosztach pokrywanych przez program".

Okazjonalnie role były odwracane, a to mężczyzna przepytywał trzy panie, a innym razem celebryci przesłuchiwali trzech graczy w poszukiwaniu randki dla siebie, kolegów z pracy lub krewnych.

Przed zdobyciem sławy, Farrah Fawcett, Suzanne Somers, Yvonne Craig, Lindsay Wagner, Leif Garrett, Tom Selleck i Lee Majors pojawili się jako uczestnicy programu w latach 60. i wczesnych latach 70. Inni uczestnicy, którzy wystąpili przed zdobyciem sławy, to the Carpenters, Jackson Bostwick, Michael Richards, Joanna Cameron, Andy Kaufman (który występował pod pseudonimem Baji Kimran), Steve Martin, Burt Reynolds, John Ritter, Phil Hartman, Jennifer Granholm (gubernator stanu Michigan w latach 2003-2010), Arnold Schwarzenegger i Alex Kozinski.[4] Odcinki żądło Rodney'ego Alcali były emitowane podczas jego seryjnego mordu i po skazaniu go za napaść w Kalifornii.

Niektórzy uczestnicy pojawili się nawet po tym, jak stali się całkiem znani, w tym młody Michael Jackson, Burton Cummings, Dusty Springfield, Ron Howard, Maureen McCormick, Barry Williams, Sally Field, Richard Dawson, Jay North i Paul Lynde.

Znak rozpoznawczy programu polegał na tym, że na końcu każdego odcinka prowadzący i wygrani uczestnicy wysyłali buziak do widzów.

Rozgrywka

Oryginalna wersja

Komik Pat Paulsen pojawił się gościnnie w 1968 roku. Zazwyczaj kawalera zadawał pytania, wcześniej przygotowane na kartach, każdemu z trzech ukrytych kawalerów. To samo pytanie mogło być zadane wielu kawalerom. Trwało to do momentu, gdy skończył się czas. Kawalerka dokonywała wyboru, opierając się wyłącznie na odpowiedziach na swoje pytania. Czasami też uczestnikiem był kawaler, który zadawał pytania trzem kawalerkom. Pewne rodzaje pytań były "niedozwolone", takie jak imię, wiek, zawód i dochód.

Przebudowa z 1996 roku

W pierwszym sezonie przebudowy z 1996 roku zastosowano inny format. Zauważalną zmianą było to, że przyszły kawaler/kawalerka znał zawsze imiona trzech uczestników.

Zamiast zadawania pytań uczestnikom, kawaler/kawalerka otrzymywał dwa zdania pełne kalamburów, z których każde dotyczyło jednego z uczestników

Kiedy zostawał wybrany, nowe oświadczenie zastępowało stare, a potencjalna data wyjaśniała powód, dlaczego to dotyczyło go/jej. Gra trwała, dopóki nie skończył się czas, a następnie kawalerka/kawaler ogłaszała swoje wybory.

W ciągu kilku tygodni, w odcinkach emitowanych o różnych porach w ciągu sezonu, zastosowano inny format. Ten format polegał na tym, że gracze wybierali potencjalną randkę na podstawie wyglądu i drugą na podstawie osobowości. Aby zdecydować o części "wyglądu", kawaler/kawalerka obserwował każdego uczestnika (zmiana, której wcześniej nie było w żadnym innym programie "The Dating Game") przez kilka sekund, przy czym uczestnicy mieli na uszach telewizorki przeciwhałasowe, aby nie słyszeć, jak kawaler/kawalerka rozmawia o nich. Etap stwierdzenia został użyty do określenia części "osobowości". Po zakończeniu gry kawaler/kawalerka wybierał(a) jednego uczestnika na podstawie wyglądu i jednego na podstawie osobowości, po czym musiał podejmować decyzję między nimi. Jeśli kawaler/kawalerka miał(a) wybrać tego samego uczestnika zarówno na podstawie wyglądu, jak i osobowości, uczestnik wygrywał nagrodę pieniężną w wysokości 500 dolarów.

Na dalszych dwóch sezonach przywrócono pierwotny format, ale występowało większe zróżnicowanie między kawalerami a kawalerkami.

Status odcinków

Różne odcinki emitowane w ciągu dnia na ABC zostały wyświetlone na Game Show Network. Oczekuje się, że pozostałe wersje programu ABC, które były tworzone na czas antenowy i syndykację, istnieją w całości.

Po finałowym odcinku w syndykacji w 1980 roku powtórki wersji z lat 1978-1980 były emitowane na KHJ-TV (obecnie KCAL-TV) w Los Angeles od 26 września 1983 roku do 12 września 1986 roku (kiedy premierę miała The All-New Dating Game z Elaine Joyce 15 września 1986 roku), a także w niektórych innych miastach. W innej wariacji ostatniego roku powtórek pokazano niektóre odcinki z ABC emitowane w ciągu dnia, ABC w czasie antenowym i tygodniowej syndykacji.

Goście

Niektóre znane osoby, które pojawiły się w The Dating Game jako kawalerowie lub kawalerki, zanim zdobyły sławę, lub jako goście specjalni, to m.in.:

• Willie Aames (1978)
• Rodney Alcala, później nazwany "The Dating Game Killer" (1978)[5][6][7]
• Kareem Abdul-Jabbar (1967)
• Famous Amos (1978)
• Judd Apatow (lata 80.)
• Desi Arnaz Jr. (1967)
• Mary Arnold z zespołu Kenny Rogers and the First Edition (1972)
• Candice Bergen (1973)
• Jacqueline Bisset (1973)
• Bill Bixby (1968)
• Karen Black (1973)
• Danny Bonaduce (1972)
• Jackson Bostwick (1968)
• Julie Budd (1973)
• Joanna Cameron (koniec lat 60.)
• Bryan Cranston (1979)
• Perry Caravello (1996)
• Karen i Richard Carpenter (1970)
• Angela Cartwright (1970)
• David Cassidy (1970)
• Barrie Chase (1966)
• Candy Clark (1973)
• Dick Clark (1973)
• Jeremy Clyde (1966)
• Ronald K.L. Collins (1967)
• Michael Cole (1972)
• Teri Copley (1979)[8]
• Yvonne Craig (1967)
• Brandon Cruz (1972)
• Joey D'Auria jako on sam, zamiast byłego klauna z Chicago, Bozo (1980)[9]
• Cesare Danova (1969)
• Ann B. Davis (1970 i 1971)
• Richard Dawson (1968)
• Peter Duel (1968)
• Deep Purple (1968)
• Samantha Eggar (1973)
• Cass Elliot (1973 lub 1974)
• Farrah Fawcett (1969)
• Sally Field (1966)
• Fannie Flagg (1973)
• Jackie Fox (1980)[10]
• Leif Garrett (1972)
• Kathy Garver (1966, 1970 i 1971)
• Maurice Gibb (1968)
• Robin Gibb (1968)
• Anita Gillette (1972)
• Cuba Gooding Jr. (1986)
• Barry Gordon (1966)
• Jennifer Granholm, była Gubernator Michigan (1978)
• Luke Halpin (1968)
• Phil Hartman (1979)
• Cheryl Hines (1997)
• T. J. Hoban (1996)
• Eddie Hodges (1966)
• Ron Howard (1972)
• Iron Butterfly (1969)
• Michael Jackson (1972)
• Sam J. Jones, "Flash Gordon" (1978)
• Casey Kasem (1967)
• Andy Kaufman (1978)
• Gladys Knight (1972)
• Murray Langston, jako The Unknown Comic (1978)
• Peter Lawford (1971)
• Vicki Lawrence (1971)
• Peggy Lipton (1973)
• Donna Loren (1967)
• Paul Lynde (1968 i 1972)
• Dave Madden (1970)
• Lee Majors (1966)
• Steve Martin (1968 i 1970)
• Groucho Marx, w ramach żartu dla swojej córki Melindy, która była poboczną kandydatką nr 1 (1967)
• Meredith MacRae (1968)
• Jerry Mathers (1966)
• Maureen McCormick (1971 i 1973)
• Jed Mills (1978)
• Kathryn Minner, "The Little Old Lady from Pasadena" (1966)
• Trevor Moore (1998)
• Agnes Moorehead (1970)
• Jaye P. Morgan (1980)
• Louisa Moritz (1973)
• Bill Mumy (1968)
• Tom Netherton (1978)
• Jay North (1969)
• Charlie O'Donnell (1987)
• Butch Patrick (1972)
• Freda Payne (1971)
• Paul Petersen (1966)
• Vincent Price (1972)
• H.R. Pufnstuf (1972)
• Paul Reubens, jako Pee-wee Herman (1979)
• Emitt Rhodes, jako członek zespołu The Merry-Go-Round (1967)
• Michael Richards (1967)
• John Ritter (1967)
• Nipsey Russell (rok nieznany; wydarzyło się przed 1971)
• Bobby Rydell (1966)
• Bob Saget (1979 i 1980)
• Arnold Schwarzenegger (1973)
• Tom Selleck (1965 i 1967)
• Rhonda Shear (1986)
• Suzanne Somers (1973)
• Dusty Springfield (1968)
• The Standells (1968)
• Kaye Stevens (1973)
• McLean Stevenson (1968)
• Strawberry Alarm Clock (1968)
• Elaine Stritch (1971)
• Rip Taylor (1973 i 1978)
• Robert Vaughn (1966)
• Jimmie Walker (1978)
• Lindsay Wagner (1968)
• Dionne Warwick (1969)
• Adam West (1966)
• Johnnie Whittaker (1969)
• Barry Williams (1972)
• Terry Williams z zespołu Kenny Rogers and the First Edition (1972)
• Jo Anne Worley (1967)[11]

Muzyka przewodnia i motywy

W programie wykorzystywano wiele współczesnych piosenek, począwszy od utworów Herb Alpert and the Tijuana Brass z lat 60. aż po muzykę popową używaną podczas występów gości celebrytów i zespołów.

Przez pierwsze kilka odcinków na początku emisji w stacji ABC, na żywo muzykę dostarczał zespół The Regents (niepowiązany z grupą doo-wop o tej samej nazwie, która była znana z piosenki "Barbara Ann"), który był zespołem rezydenckim w A.M-P.M. Jacka Martina przy ulicy La Cienega Boulevard[12]. Od roku 1966 program korzystał z nagranej muzyki, a główny motyw był dostarczony przez Mariachi Brass, w którym występował trębacz Chet Baker. W programie korzystano z przeróbek utworów wykonanych przez Skipa Battina & Group (1967, Aurora 159) oraz The Challengers (196?, Triumph 64).

Seria używała kilku piosenek Herb'a Alberta i Tijuana Brass jako sygnałów dla programu, w tym:

• "Spanish Flea" (przy wprowadzaniu kawalera)
• "Whipped Cream" (przy wprowadzaniu kawalerki)[13]
• "Lollipops and Roses" (gdy randki spotykają się)[13]

Inne piosenki były używane po części wywiadowczej, gdy goście wybierali sobie randkę, w tym:

• "Ladyfingers" (Herb Albert)
• "Lemon Tree" (Herb Albert)

Muzyka używana podczas występów celebrytów obejmowała:

• "Żywo" (The Merry-Go-Round)
• "Blisko Ciebie" (Carpenters)
• "Północne przystępki" (The Grass Roots)
• "Chcę być tam, gdzie Ty" (Michael Jackson)
• "Chcę Ciebie, kochanie" (The Jackson Five), podczas opisu nagrody
• "Cheyenne" (The Brady Bunch)
• "Odpływam z głowy" (Little Anthony)
• "Jak to będzie" (Dusty Springfield)

Inne używane na show sygnały muzyczne to:

• "Fantail" wykonawcy Count Basie (gdy prowadzący Jim Lange przedstawiał trzy potencjalne randki publiczności)
• "Miłość i chory żołądek" zespołu The Trumpets Ole (krótka końcówka używana, gdy osiągnięto limit czasu dla części wywiadu)
• "Boston Bust-Out" autorstwa Jimmy'ego McGriffa (przedstawie jego datę wygranej)

W 1972 roku w programie The Dating Game dodano zamykającą melodię w stylu Dixieland o nazwie "Little Rosie" w wersji emitowanej przez ABC; ten motyw używany był również w dwóch pierwszych wersjach syndykacyjnych do 1980 roku. Ta piosenka, podobnie jak niektóre inne motywy muzyczne z programu, znalazła się na albumie z 1973 roku pt. Themes from TV Game Shows[14], który został wyprodukowany przez Chucka Barrisa. Program nadal używał otwarcia z 1966 roku do roku 1974; w wersji z lat 1978-1980, emitowano zmienioną wersję tego motywu. Motyw otwierający z 1978 roku znajduje się na pierwszym utworze albumu Barrisa i jest autorstwa Barrisa i Davida Mooka.

W latach 80. XX wieku, po reaktywacji programu, muzykę skomponował Milton DeLugg, a w późniejszych edycjach wykorzystano nowe nagranie oryginalnego motywu autorstwa Steve'a Kaplana.

Muzykę do The Celebrity Dating Game skomponował Cheche Alara.

Wersje międzynarodowe

Wersje te już nie są emitowane.

Dziedzictwo

W swojej pierwszej autobiografii, "Confessions of a Dangerous Mind" (1988), Chuck Barris twierdził, że "The Dating Game" było przykrywką dla jego działań w Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA), i było promowane przez CIA. Jednak w swoim drugim memoarze, "The Game Show King: A Confession" (1993), nie wspomina ani o CIA, ani o swojej poprzedniej książce.[15] Rzecznik CIA jednoznacznie zaprzeczył, że Barris kiedykolwiek pracował dla agencji w jakiejkolwiek roli.[16]

Popularność programu w latach 60. XX wieku zainspirowała lody o nazwie "Dating Game" w firmie Baskin-Robbins. To były różowe lody z pokrojonymi daktylami i prażonymi orzechami pekan.[17]

W odcinku serialu "Laverne and Shirley" z 1980 roku, Lenny i Squiggy występują jako kawalerowie w programie "The Dating Game".

Steve Jobs podczas przedpremierowego wydarzenia "Macintosh" w 1983 roku zparodiował program "The Dating Game". Trzech "uczestników" to Mitch Kapor z "Lotus Software", Fred Gibbons z "Software Publishing Corporation" oraz Bill Gates z "Microsoft". [18]

Powracającą parodię można zobaczyć w aktualnej wersji programu "Let's Make a Deal" zwaną "The Dealing Game", gdzie Wayne Brady i Jonathan Mangum (wcielający się w różne postacie za każdym razem) reprezentują zasłony, próbując przekonać uczestnika do wyboru swojej zasłony. Modelka Tiffany Coyne wciela się w rolę "gospodyni".

Produkty z licencją

Hasbro wydał trzy gry planszowe oparte na oryginalnej wersji programu "The Dating Game" z lat 1965-1968, podczas gdy Pressman Toy Corporation wydała grę planszową opartą na wersji z lat 80. w 1987 roku. [19] [20]

W 1968 roku wydano płytę 33⅓ rpm na imprezę o nazwie "The Dating Game Party Pak", którą opowiadał Jim Lange. Zawierała ona zaproszenia w formie pocztówek, identyfikatory oraz karty wyników dla sześciu osób.[21]

Pod koniec lat 90. na stronie internetowej Sony pojawiła się wersja online programu "The Dating Game".

W roku 2004 firma IGT wydała automat do gier na podstawie oryginalnej wersji z 1965 roku, w której animowany Jim Lange występował. Był on dostępny zarówno w wersji pięciocentowej[22], jak i jednodolarowej[23].[24][25]

W marcu 2011 roku na platformach społecznościowych, takich jak Facebook, Twitter i inne, została uruchomiona wirtualna wersja programu "The Dating Game". Grę opracowało studio 3G Studios,[26] na zlecenie Sony Pictures Entertainment.[27]

Zobacz też

• Blind Date
• Perfect Match

Źródła

1. ^ White, Peter (18 lutego 2021). "Zooey Deschanel & Michael Bolton będą prowadzić program reaktywujący 'The Dating Game' w telewizji ABC"".

   Deadline Hollywood. Odnalezione 18 lutego 2021 roku.

2. ^ White, Peter (7 kwietnia 2021). "'The Chase' & 'The Hustler' przedłużone w ABC, kiedy stacja ogłasza letni harmonogram reality show, w tym 'Bachelor In Paradise'". Deadline Hollywood. Ostatnio odwiedzone 7 kwietnia 2021.
3. ^ Michael Schneider (1 kwietnia 2022). "Program Alec Baldwina 'Match Game' odwołany w ABC, wraz z Card Sharks i innymi, a stacja przygotowuje letni plan (EKSKLUZYWNE INFORMACJE)". Variety. Ostatnio odwiedzone 1 kwietnia 2022.
4. ^ "Skopiowany link". Skopiowano z oryginału 4 stycznia 2006. Ostatnio odwiedzone 2 lipca 2005.{{cytat strony internetowej}}: CS1 utrzymanie: zachowany tytuł (link) Columbia Law
5. ^ "'100 ofiar' seryjnego mordercy Rodneya Alcali"

   Times Mirror. 11 sierpnia 2009 roku. Odzyskano 11 października 2013 roku.

6. ^ "Rodney Alcalas - Seryjny Morderca". Blogi Narodowego Radia Publicznego.
7. ^ Rudegeair, Peter (7 stycznia 2013). "Zabójca z programu 'Gra o Miłość' skazany za morderstwa z lat 70-tych". Archiwum Reuters. Zarchiwizowane z oryginału 24 września 2015. Odczytano 11 października 2013.
8. ^ Odcinek programu "Gra o Miłość" udostępniony przez Sama Growla
9. ^ Nagranie z YouTube zrealizowane przez WSNS-TV i udostępnione przez Muzeum Klasycznego Telewizora Chicago
10. ^ Klip na YouTube udostępniony przez użytkownika CherieO
11. ^ "Skopiowany archiwum". Zarchiwizowane z oryginału z dnia 4 marca 2016. Odczytano 13 stycznia 2016.{{cytuj stronę internetową}}: CS1 utrzymywanie: zarchiwizowany tytuł (link)
12. ^ Bishop, Chris (18 marca 2010). "Archiwa Regents". Garage Hangover. Otwarto 7 października 2013.
13. ^ a b Cooper, Kim; Smay, David (2005). Lost in the Grooves: Scram's Kapryśny Przewodnik po Muzyce, Której Nie Usłyszałeś. Routledge. Otwarto 15 lutego 2020.
14. ^ Barris, Chuck (1974). "Tematy z Telewizyjnych Programów Rozrywkowych". SAR-1001. Friends Records. Otwarto 8 października 2013.
15. ^ Adams, C. (7 lutego 2003). "Czy Chuck Barris był płatnym zabójcą dla CIA?". Archiwum The Straight Dope. Otwarto 22 listopada 2011.
16. ^ Stein, Joel (13 stycznia 2003). "Kłamanie, żeby powiedzieć prawdę"

    Magazyn Time. Archiwum z oryginalnego źródła z dnia 7 lipca 2009 roku. Otrzymano 2 września 2008 roku.

17. ^ Schwartz, David, Steve Ryan i Fred Wostbrock. "Encyklopedia teleturniejów, 3. wydanie". Nowy Jork: Checkmark Books, 1999, s. 54.
18. ^ Moss, Caroline (24 listopada 2013). "W 1983 roku Steve Jobs prowadził wersję Apple 'Teleturnieju Randka', a Bill Gates był uczestnikiem". Business Insider. Ostatnia aktualizacja: 30 kwietnia 2016.
19. ^ "Teleturniej Randka (gra planszowa Hasbro)".
20. ^ "Teleturniej Randka: Wersja dla wszystkich (gra planszowa Pressman)".
21. ^ "Teleturniej Randka: Strona główna gry domowej". userdata.acd.net. Archiwum z oryginału z dnia 20 listopada 2008.
22. ^ "Teleturniej Randka: Automat wideo z grą (pięciocentówki) materiały promocyjne" (PDF)

    Zarchiwizowane z oryginału (PDF) z dnia 26 listopada 2004 roku.

23. ^ "The Dating Game Video Slots (Quarter) Materiały promocyjne" (PDF). Archiwum z oryginalnego (PDF) z dnia 26 listopada 2004 r.
24. ^ "The Dating Game Video Slots". Archiwum z oryginalnego z dnia 5 maja 2005 r.
25. ^ "I O TUTAJ SĄ: IGT uzyskuje prawa licencyjne do The Dating Game (TM) i The Newlywed Game (TM)".
26. ^ "3G Studios nabywa prawa do odnowienia klasycznego serialu telewizyjnego The Dating Game". [martwy link]
27. ^ "Gra randkowa staje się interaktywna, wirtualna i społeczna"."

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (Sherwood)
• Oficjalna strona (Woolery)
• Oficjalna strona (Bolton & Deschanel)

Pobrano z "https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Dating_Game&oldid=1177290836